Ο βελονισμός είναι ένας κλάδος της παραδοσιακής Κινέζικης ιατρικής που περιλαμβάνει την εισαγωγή και τον επιδέξιο χειρισμό πολύ λεπτών βελόνων σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος (γνωστά ως σημεία βελονισμού). Η παραδοσιακή θεωρία του βελονισμού βασίζεται στη θεωρία της ενέργειας (Qi) και των διαδρομών μέσα στις οποίες κυκλοφορεί εντός του σώματος.
Σύμφωνα με την Κινέζικη Ιατρική όταν το σώμα είναι υγιές, η ενέργεια (Qi) κυκλοφορεί ομαλά στο σώμα, μέσα σε μια σειρά καναλιών, γνωστά ως “μεσημβρινοί”.
Ο βελονισμός διεγείρει και ισορροπεί τη ροή της ενέργειας, με σκοπό την τόνωση, αναζωογόνηση και επαναφορά της φυσιολογικής λειτουργίας του οργανισμού, και της ικανότητάς του να αυτοθεραπεύεται, μέσω της έκλυσης ενδογενών ουσιών.
Τα σημεία βελονισμού αποτελούν τρισδιάστατες ανατομικές περιοχές του δέρματος και των μυών και συνήθως βρίσκονται στη πορεία περιφερικών νεύρων και νευρικών απολήξεων.
Οι ιδιαίτερες ανατομικές, ηλεκτρικές, χημικές και μεταβολικές τους ιδιότητες είναι υπεύθυνες για την εξειδίκευση, την εξατομίκευση και τη λειτουργικότητα των σημείων βελονισμού.
Υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις, πως ο βελονισμός έχει θετικές επιπτώσεις στο ενδοκρινικό, ανοσοποιητικό και συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα.
Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι ο βελονισμός μπορεί να αλλάξει τη χημειοταξία του εγκεφάλου προωθώντας την απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών, νευροορμονών και ενδορφινών, επηρεάζοντας τα μέρη του κεντρικού νευρικού συστήματος που σχετίζονται με την αίσθηση και τις ακούσιες λειτουργίες του σώματος, όπως ανοσολογικές αντιδράσεις και πολλαπλές άλλες διαδικασίες.
Ο βελονισμός χρησιμοποιείται όχι μόνο ως θεραπευτική παρέμβαση αλλά και ως μέσο πρόληψης. Ο βελονισμός παγκοσμίως είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους των καθιερωμένων μεθόδων εναλλακτικής – συμπληρωματικής Ιατρικής.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
Τοποθετούνται πολύ λεπτές βελόνες σε ειδικά επιλεγμένα σημεία βελονισμού του σώματος, ανάλογα με την πάθηση ή το εκάστοτε πρόβλημα.
Οι βελόνες είναι μιας χρήσης, αποστειρωμένες και ειδικά συσκευασμένες.
Η τοποθέτηση των βελονών είναι σχεδόν ανώδυνη. Η τεχνική είναι τέτοια ώστε να μην προκαλείται πόνος, ενώ το βάθος ένθεσης εξαρτάται από τον σωματότυπο και την περιοχή του σώματος που αυτές τοποθετούνται.
Οι βελόνες παραμένουν στα σημεία βελονισμού επί 20 έως 45 λεπτά και κατόπιν αφαιρούνται.
Μετά τον βελονισμό ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει τις δραστηριότητές του χωρίς πρόβλημα, ενώ συνήθως νοιώθει ιδιαίτερα χαλαρός και ήρεμος
Κατά τη διάρκεια των θεραπειών μπορούν παράλληλα να λαμβάνονται φάρμακα ή συμπληρώματα διατροφής. Αυτά δεν αλλοιώνουν το αποτέλεσμα της θεραπείας.
Το ψυχολογικό σκέλος αφορά τη διάσταση που δίνει στην ενόχληση ο εγκέφαλος, το βαθμό που επιτρέπει στην κατάσταση αυτή να επηρεάσει τις υπόλοιπες δραστηριότητες και το συναίσθημα.
Τα συνήθη παυσίπονα (παρακεταμόλη, ιβουπροφένη κ.α.) επηρεάζουν μόνο τη σωματική συνιστώσα κι επιπλέον έχουν πολλές παρενέργειες, χωρίς να παρουσιάζουν πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Υπολογίζεται πως η χρήση, ακόμη και η κατάχρηση φαρμάκων φαίνεται πως είναι αναποτελεσματική για το 25% περίπου των γυναικών με δυσμηνόρροια.
Η δυσμηνόρροια επίσης επιτείνεται από διάφορους παράγοντες όπως το αυξημένο σωματικό βάρος, το αλκοόλ, η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας και το κάπνισμα.
Είναι σημαντικό πριν ξεκινήσει η θεραπεία με τη μέθοδο του βελονισμού να διερευνηθεί η ακριβής αιτιολογία που προκαλεί τη δυσμηνόρροια. Η αρχική διάγνωση, η οποία ορίζεται από γυναικολόγο, χρειάζεται να διευκρινίζει κατά πόσο η δυσμηνόρροια είναι πρωτοπαθής (μη παθολογική κατάσταση) ή δευτεροπαθής. Με αυτόν τον τρόπο θα γίνει εξατομίκευση στη θεραπευτική αντιμετώπιση, που χρειάζεται να ακολουθήσει μια γυναίκα, ανάλογα με τη σοβαρότητα του πόνου και τις ανάγκες ή αντιδράσεις της.
Ο βελονισμός δρα θεραπευτικά, τόσο στη σωματική αιτία του πόνου, όσο και στο ψυχολογικό υπόβαθρο της δυσφορίας. Το αποτέλεσμα είναι μακροπρόθεσμο, προλαμβάνει δηλαδή τη δυσμηνόρροια που θα μπορούσε να επανεμφανιστεί, για μήνες έως χρόνια.
Δρα ανασταλτικά στις μυϊκές συσπάσεις της μήτρας, ασκεί χαλαρωτική δράση μεταβάλλοντας τη βιοχημεία του εγκεφάλου, καθώς μειώνει τη σεροτονίνη, αυξάνει τις ενδορφίνες και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον πόνο. Μειώνει τη φλεγμονή, προωθώντας την έκλυση αντιφλεγμονωδών και ανοσοτροποποιητικών παραγόντων, αυξάνει την ανοχή στον πόνο και την αιμάτωση της μήτρας μέσω της ενεργοποίησης του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Οι θεραπείες του βελονισμού είναι απαραίτητο να λάβουν χώρα σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές του κύκλου και για να υπάρξει θεραπεία απαιτούνται τουλάχιστον τρεις κύκλοι. Ανάλογα με τη φύση του προβλήματος και την ιδιοσυγκρασία της ασθενούς, βελτίωση των συμπτωμάτων μπορεί να παρατηρηθεί ακόμα και μετά τον πρώτο μήνα θεραπειών.